На першым плане – бяспека людзей. Прайшло чарговае выязное пасяджэнне прэзідыума Лідскага раённага Савета дэпутатаў

19 Января 2019 1596

У мінулую сераду прайшло выязное пасяджэнне прэзідыума Лідскага раённага Савета дэпутатаў. Удзел у ім прынялі дэпутаты раённага Савета дэпутатаў, старшыні сельскіх Саветаў, прадстаўнікі раённых службаў. На пасяджэнні разглядалася пытанне “Аб выніках работы за 12 месяцаў 2018 года па папярэджанні пажараў і гібелі людзей на іх”. У гэты дзень удзельнікі выязнога пасяджэння наведалі ПАВП-11 Лідскага РАНС, а таксама касцёл Святога Юрыя і музейныя пакоі аграгарадка.

Адкрыла работу пасяджэння член Савета Рэспублікі Нацыянальнага сходу Рэспублікі Беларусь, старшыня раённага Савета дэпутатаў Інэса Белуш.

З дакладамі па акрэсленых пытаннях выступілі намеснік старшыні райвыканкама Віктар Пранюк, начальнік Лідскага РАНС Дзмітрый Бяляўскі, галоўны інжынер ВУ “Лідагаз” Андрэй Кузьміч, намеснік галоўнага інжынера Лідскіх электрычных сетак Валерый Баяроўскі, загадчыца псіханаркалагічнага дыспансера Лідскай ЦРБ Ірына Федаровіч.

У выступленнях гучала: у 2018 годзе на тэрыторыі раёна адзначалася змяншэнне колькасці пажараў у параўнанні з 2017 годам. Паказчык колькасці пажараў на 10 тысяч насельніцтва ў Лідскім раёне складае 7,51, што ніжэй за сярэднеабласны паказчык. Такі вынік не матэрыялізаваўся ў рэчаіснасці толькі з добрых пажаданняў – гэта вынік мэтанакіраванай, прадуманай работы. На гэтым моманце акцэнтаваў увагу Віктар Пранюк і прывёў факты: за 2018 год у дамах ведамаснага падпарадкавання было ўстаноўлена 1 130 АПА, на выдзеленую з раённага бюджэту адрасную сацыяльную дапамогу адрамантавана 200 пячэй, 130 электрычных праводак. “Спыняцца нельга – гэта работа павінна весціся пастаянна”, – сказаў Віктар Францавіч.

На пасяджэнні таксама адзначалася: на тэрыторыях Бердаўскага, Ваверскага, Дварышчанскага, Дубровенскага, Крупаўскага, Мажэйкаўскага, Траццякоўскага і Ходараўскага сельсаветаў не быў дапушчаны рост колькасці пажараў у параўнанні з мінулым годам. У іншых, на жаль, малюнак іншы: у Беліцкім сельсавеце за 2017 год – 6 пажараў, за 2018 – 11, у Дзітвянскім за 2017 – 2, за 2018 – 7, у г. Бярозаўцы за 2017 – 7, за 2018 – 8, у Тарноўскім сельсавеце за 2017 – 5, за 2018 – 7, у Ганчарскім за 2017 – 4, за 2018 – 5.

На пасяджэнні былі агучаныя і такія факты: колькасць пажараў у домаўладаннях змяншаецца, у многім таму, што ў раёне добра пастаўлена работа аглядальных камісій, але ўжо намеціўся рост колькасці пажараў у гаспадарчых пабудовах. Вядома ж, гаспадары гэтых пабудоў, якія ў нашай мясцовасці яшчэ называюць “летнімі кухнямі”, а таксама хлявоў і гаражоў аб пажарнай бяспецы клапоцяцца ў апошнюю чаргу, у выніку пазбаўляюцца саміх пабудоў і ўсяго, што ў іх знаходзіцца.

Аналізаваліся на пасяджэнні і факты гібелі людзей на пажарах. Адзначалася, што на трох пажарах загінула пяць чалавек. Гэтыя выпадкі маюць агульныя рысы: яны адбыліся апоўначы, загінулыя былі ў нецвярозым стане, АПА спрацоўваў… Можа, мае сэнс там, дзе жывуць людзі рызыкоўных паводзінаў, выводзіць АПА звонку дома? Такая работа будзе праводзіцца ў абавязковым парадку ў дамах, кватэрах адзінокіх інвалідаў 1-й групы па зроку, слыху і з захворваннямі апорна-рухальнага апарата.

Намечаны шэраг іншых дзейсных мер для павышэння ўзроўню бяспекі жыхароў Лідчыны. Яны будуць рэалізоўвацца на працягу года.

На пасяджэнні са станоўчага боку адзначалася работа аглядальнай камісіі Дубровенскага сельскага выканаўчага камітэта (старшыня – Юрый Вітук) і Мажэйкаўскага сельскага выканаўчага камітэта (старшыня – Алег Саўрас), якія паказалі высокія вынікі ў прафілактычнай рабоце па папярэджанні пажараў.

У дапамогу выратавальнікам – сучаснае абсталяванне

Затым у членаў раённага прэзідыума, удзельнікаў выязнога пасяджэння была магчымасць пазнаёміцца з работай ПАВП-11 Лідскага РАНС. Начальнік пажарнага аварыйна-выратавальнага пункта Марат Пазняк расказаў пра новую тэхніку, якой аснашчаны мясцовыя выратавальнікі. Новая пажарная машына (дарэчы, беларускай вытворчасці) аснашчана ўсім неабходным для аказання дапамогі людзям, якія трапілі ў бяду. З дапамогай сучаснага абсталявання выратавальнікі ў лічаныя хвіліны могуць вызваліць людзей з заблакіраваных машын, якія трапілі ў аварыю, аказаць дапамогу таму, хто трапіў у палонку… Ды ці мала бывае непрадказальных сітуацый, калі патрэбныя не толькі вопыт і ўменні выратавальнікаў, але і спецыяльнае абсталяванне?

Таксама важна, што аўтацыстэрна мае водазмяшчальнасць 10 тон. Для параўнання, старыя ўзоры машын разлічаны на значна меншую (прыкладна ў чатыры разы) колькасць вады.

– 10 тон вады хапае, каб патушыць пажар дома без дадатковых водных крыніц, – тлумачыць Дзмітрый Бяляўскі. – Такія машыны асабліва патрэбныя ў сельскай мясцовасці, дзе не заўсёды ёсць магчымасць хутка запоўніць аўтацыстэрны вадой.

Акрамя Беліцы, такія машыны ёсць у Бярозаўцы і Лідзе. Увогуле, плануецца, што і далей будзе весціся абнаўленне машыннага парку (сёлета яго папоўніць яшчэ адна машына) раённага аддзела па надзвычайных сітуацыях, бо бяспека людзей, а пры неабходнасці іх выратаванне – гэта тое, на чым не эканомяць.

Пра што гаворыць спадчына?

Быць у Беліцы – і не наведаць мясцовыя славутасці? Гісторыя гэтага аграгарадка ўнікальная – недарэмна ёй былі прысвечаны праграмы рэспубліканскага тэлебачання. Паглядзець тут ёсць што. Найперш быў наведаны касцёл Святога Юрыя. Пробашч парафіі ксёндз Валянцін Хвядук расказаў пра яго гісторыю і паведаміў важную падрабязнасць: у жніўні плануецца кансэкрацыя касцёла. Гэта падзея, безумоўна, увойдзе ў гісторыю мясцовай святыні.

Гасцям Беліцы варта наведаць і яе музейныя пакоі. Адзін з іх арганізаваны ў мясцовай школе былой настаўніцай геаграфіі Соф’яй Заенчукоўскай у 2004 годзе. Цяпер ім кіруе Часлава Валюк, таксама настаўніца геаграфіі. Найбольш каштоўныя экспанаты тут – кнігі, якія датуюцца XVIII стагоддзем.

У мінулае краіны трапілі ўдзельнікі мерапрыемства ў этнаграфічным пакоі “Вяртанне да вытокаў”, які працуе на базе філіяла “Беліцкі Дом культуры”. У ім сабрана звыш 300 экспанатаў. Тут ёсць на што паглядзець: ад побытавых рэчаў (маслабойкі, радыё, керасінавай лямпы (я памятаю такія ў доме бабулі!), вышываных кашуль (а ім, між іншым, па сто год!)) да старадаўняй мэблі і сельскагаспадарчых прылад (жорнаў, конскай вупражы, матыгі і інш.). Ёсць таксама вулей, студня…

Пра што думалася падчас гэтых экскурсій? Пра тое, што нашы продкі былі дасведчанымі людзьмі. Зразумела, што тэхнічны прагрэс быў не на тым узроўні, на якім ён знаходзіцца цяпер, але тэхналогіі рамёстваў гавораць пра высокі ўзровень майстроў, вышыўкі – пра талент і густ жанчын, якія дбалі аб сямейных традыцыях і знешняй прыгажосці, кнігі – пра цягу да ведаў… Не горшая спадчына, праўда? Адназначна выклікае павагу, а яшчэ – жаданне захаваць самабытнасць беларускай культуры для нашчадкаў тых, хто жыў у мінулым.