Прадстаўнікі мясцовай улады павіншавалі ветэрана Мікалая Мычко са 100-гадовым юбілеем
12 Января 2024
1846
– За плячамі нашага юбіляра (падумаць толькі!) ажно цэлае стагоддзе. Нямногім выпадае гэта магчымасць – пераступіць стогадовую мяжу ў адносна добрым здароўі, пры светлай памяці і сярод родных людзей, якія любяць і клапоцяцца, – кажа начальнік упраўлення па працы, занятасці і сацыяльнай абароне Лідскага райвыканкама Андрэй Міміш.
– Ад усёй душы дзякуем вам, паважаны Мікалай Васільевіч, за ўклад у перамогу над нямецка-фашысцкімі захопнікамі, за жыццё і працу на карысць роднай Беларусі ў няпростыя пасляваенныя гады, – далучаецца да віншаванняў намеснік ваеннага камісара Трафім Ходар.
З падарункамі, кветкамі і найлепшымі пажаданнямі да ветэрана прыйшлі прадстаўнікі Лідскай раённай арганізацыі РГА «Белая Русь», Лідскага раённага Савета ветэранаў, Лідскай раённай арганізацыі ГА «Беларускі саюз жанчын», Лідскага цэнтра сацыяльнага абслугоўвання насельніцтва. Да віншаванняў далучыліся калектывы “Лідскага піва”, Лідскага малочна-кансервавага камбіната і Лідскага хлебазавода. Па традыцыі госці зрабілі агульнае фота на памяць. Аднак свята з нагоды 100-годдзя Мікалая Мычко на гэтым не скончылася. Супрацоўнікі аддзялення па грамадзянстве і міграцыі Лідскага РАУС уручылі шаноўнаму юбіляру новы пашпарт.
Былы партызан і франтавік сустракаў жаданых гасцей у прыўзнятым настроі. «Абяцанне сваё выканаў – да 100-годдзя дажыў!» – бадзёра адрапартаваў Мікалай Васільевіч, на долю якога выпалі цяжкія выпрабаванні ваеннага ліхалецця.
Нарадзіўся юбіляр у вёсцы Лабковіца, што на Магілёўшчыне. Калі пачалася вайна, яму толькі-толькі споўнілася шаснаццаць гадоў, а ў 1942-м разам са старэйшым братам ён сышоў у партызанскі атрад. Быў сувязным, удзельнічаў у «рэйкавай вайне». Пасля быў прызваны ў шэрагі дзеючай арміі і трапіў на фронт. Быў прызначаны сувязістам роты сувязі. Падчас аднаго з баёў быў моцна паранены. Перамогу сустрэў у шпіталі ў Харкаве. Дадому вярнуўся ў чэрвені 1945-га.
– Я да дому не ішоў, а бег! Хацелася хутчэй убачыць сваіх родных. Але сустрэць мяне, абняць, раздзяліць са мной момант шчаслівага вяртання маці і сястра Надзя не змаглі: іх забілі паліцаі, – ветэран змахнуў з твару скупую слязу. - Трэба было пачынаць вучыцца занава жыць пад мірным небам. З 1 верасня 1945 па 1948 год я працаваў настаўнікам пачатковых класаў, а затым, да выхаду на пенсію, дырэктарам Рафалінскай пачатковай школы, што ў Асіповіцкім раёне. Прафесія вельмі дапамагла ў першыя мірныя гады: я меў зносіны з дзеткамі, бачыў іх бліскучыя, шчаслівыя вочы, іх радасць ад таго, што могуць жыць без вайны, ведаць, што такое дзяцінства. І мне б не думаць пра былое, але, як у той песні спяваецца: «Памятае сэрца, не забудзе ніколі... »
***
Нагадаем, што па ініцыятыве кіраўніка дзяржавы з 3 студзеня дадзены старт рэспубліканскай дабрачыннай акцыі «Ад усёй душы». Асноўнымі мерапрыемствамі ў гэты час стануць віншаванні людзей сталага ўзросту ва ўстановах сацыяльнага абслугоўвання, бальніцах сястрынскага догляду, а таксама падчас наведванняў дома. Асаблівая ўвага – доўгажыхарам, якія ў перыяд акцыі адзначаюць свой юбілей. Павіншуюць людзей сталага ўзросту не толькі дзеці і моладзь, але і кіраўнікі мясцовых органаў улады, дзяржаўных органаў і іншых арганізацый, дэпутаты. Далучыцца да гэтай добрай ініцыятывы можа любы жадаючы.
– У нашай сацыяльна-арыентаванай дзяржаве заўсёды клапоцяцца і пра дзяцей, і пра старэйшае пакаленне. Наш абавязак сёння – першачаргова акружыць клопатам тых, хто па шэрагу прычын застаўся без самых блізкіх людзей побач. Нядзіўна, што з'явіліся такія цёплыя акцыі, як «Нашы дзеці», «Ад усёй душы», з увагай да старэйшага пакалення. Мы і раней прыязджалі да гэтых людзей, прывозілі падарункі, але цяпер усё аформілася ў прыгожую рэспубліканскую акцыю, якая, я ўпэўнены, стане добрай традыцыяй, – падкрэсліў намеснік старшыні райвыканкама Генадзь Уладыка.
0Комментарии
Авторизоваться
Для отправки отзыва нужно авторизироваться.