У Лідзе на бераг выходзіла Купалле (фота)
Калі вам не спадабалася, як прайшло ў мінулую суботу свята «Купалле», то вы або на ім не былі, або кажаце так з шкоднасці.
У суботу, калі чырвонае сонца закацілася за край зямлі, жыхары і госці Ліды, адданыя нацыянальным традыцыям, пачалі збірацца на пляцоўцы каля сцен Лідскага замку. Менавіта тут трэці год запар праходзіла адно з самых яркіх, таямнічых і вясёлых народных святаў – раённае Купалле.
– Сёння мы адзначаем Дзень Івана Купала, – распавяла метадыст Лідскага раённага цэнтра культуры і народнай творчасці Ганна Некраш. – Вядома, ён быў крыху раней, але мы вырашылі выбраць выхадны, каб людзям было зручней. Па колькасці тых, хто прыйшоў на свята, бачым, што не памыліліся. Купалле ў раёне ладзілася заўсёды, але пераважна ў вёсках. Канкрэтна ў горадзе Купалле праводзім толькі ў трэці раз. Гараджане вельмі добра, лёгка і радасна ставяцца да абрада.
Людзей было сапраўды шмат, прычым самага рознага ўзросту. Большасць з іх аб свяце даведалася з афіш і анонсаў у СМІ. Але былі і выпадковыя мінакі, якія “павяліся” на заклікі, бліскучыя жарты і цікавыя аповеды аб Купаллі гарэзых вядучых. А вось каго не было каля сцен Лідскага замка, так гэта сумных, незадаволеных або людзей з дрэнным настроем. Нават набеглы дождж і вецер адпачывальнікі ўспрынялі радасна і нават станоўча, адзначыўшы, што гэта і ёсць "ачышчэнне вадой" – так сказаць, усё згодна з купальскімі рытуаламі.
Згодна з традыцыямі свята жыхары і госці горада таксама плялі вянкі, а затым пускалі іх па Лідскаму возеры. Былі і абрадавыя песні, танцы, карагоды вакол вогнішча. Найбольш актыўныя спаборнічалі ў сіле і спрыту: плялі на хуткасць косы, перацягвалі канат – прымалі ўдзел ва ўсіх прапанаваных арганізатарамі забавах.
Канешне, шукалі ў гэты вечар і папараць-кветку. Самай удачлівай аказалася госця з Мінска – Юлія Ненадавец.
– У Лідзе жыве мая сяброўка, – патлумачыла, што прывяло яе ў наш горад, дзяўчына. – І калі планавала паездку, выбірала час, каб абавязкова захапіць Купалле. З мінулага года гэтае свята асацыюецца ў мяне толькі з Лідай, настолькі мне спадабаліся арганізацыя і мясцовая інтэрпрэтацыя народнага абрада. У гэтым годзе ўсё прайшло не менш весела і цікава, таму я для сябе ўжо вырашыла, што наступнае Купалле адсвяткую зноў тут. Тым больш, што папараць-кветку знайшла-то я ў Лідзе. І хто яго ведае, выпадковасць гэта ці добрае прадказанне (смяецца).
Аднак Купалле – гэта не толькі вянкі, вогнішча, карагоды, папараць-кветка. Гэта яшчэ і асаблівая атмасфера, прыемныя, вясёлыя людзі вакол, забіяцкі смех і, вядома, добры настрой. Яго, дарэчы, увесь вечар падтрымлівалі аматарскія калектывы і артысты раёну.
