Яе хобі – кветкі
«Гэты вельмі сціплаваты, – дэманструючы карэспандэнту раёнкі кампазіцыю з жывых кветак, зазначыла лідчанка Алена Гірык. – Вось калі б прыйшлі на пяць хвілін раней, то, напэўна, змаглі б паглядзець на сапраўдны шэдэўр, які зрабіла сёння раніцай з лілей. Але ён ужо «адправіўся» на дзень нара-джэння. Спадзяюся, імянінніцы прыйдзецца па душы».
Шчыра кажучы, была трохі засмучаная, бо вельмі хацелася ўбачыць вынік натхнёнай працы абаяльнага майстра. Але вось позірк спыніўся на падаконніках, дзе таксама назіралася багацце кветкавых фарбаў. Гутарка працягнулася.
Аказваецца, на кожны экзамен жыхарка нашага горада (а працуе яна ў Лідскім каледжы) прыносіць букеты з самых розных кветак. Паводле яе слоў, яны не толькі гарманічна ўпісваюцца ў інтэр'ер навучальных аўдыторый, але і дапамагаюць юнакам і дзяўчатам, якія хвалююцца, супакоіцца, настроіцца на патрэбны лад, а строгім членам камісіі – усміхнуцца.
– Хлопцы і дзяўчаты праходзілі цэнтралізаванае тэсціраванне, перажывалі, – кажа Алена Дзмітрыеўна. – Каб неяк падтрымаць іх, я вырашыла зрабіць і прынесці ў кабінеты самае прыгожае, што стварыла чараўніца-прырода, – кветкі. Сёння, напэўна, не сустрэнеш чалавека, які можа быць абыякавым да раслін. Хтосьці любіць ружы, хтосьці – архідэі, а мяне натхняюць усе без выключэння: і палявыя, і дэкаратыўныя. Нездарма адзін мудры чалавек сказаў: «Кветкі – самае лепшае з усяго, што Гасподзь стварыў, але забыўся надзяліць душой».
Усе кветкавыя кампазіцыі гераіня артыкула стварае сама. Ідэі ненадакучлівыя і арыгінальныя. Любая кветка, любая травінка, якая трапляе на вочы ў парку або ў мясцовым двары, здольная стаць асновай для новага букета. Нават простыя рамонкі ў руках майстра ператвараюцца ў сапраўдны твор мастацтва. І хоць канчатковы вынік не заўсёды падобны на працы знакамітых фларыстаў, затое ў іх адчуваюцца настрой чалавека, яго душа.
– Калісьці марыла аб уласнай кветкавай краме, – апавядае мая суразмоўца. – Але лёс распарадзіўся па-іншаму. Шмат гадоў працавала на абутковай фабрыцы, затым – у сферы гандлю. Нягледзячы на гэта, хоць зрэдку, але прыносіла калегам свежыя букеты, каб настроіць на пазітыўныя эмоцыі ў пачатку працоўнага дня. Цяпер на пенсіі. Але без справы сядзець не магу: вось наводжу парадак у памяшканнях навучальнай установы, а яшчэ стараюся зрабіць педагогам і навучэнцам прыемнае ў выглядзе жывых кветак. Ведаеце, нават самы раскошны букет можа выглядаць венікам, у той час як звычайныя рамонкі – выклікаць масу радасці і захаплення.
Алена Гірык лічыць, што ў жыцці чалавека абавязкова павінна быць месца прыгожаму. Мастацтва гэта, музыка ці творчасць – не важна. Галоўнае – каб яно дапамагала ўдасканальвацца, пазнаваць свет прыроды і людзей. У нашай гераіні крыніцай натхнення з'яўляюцца кветкі. Яны дастаўляюць ёй найбольшую радасць, дапамагаюць спраўляцца з цяжарам надзённых спраў. Пры гэтым ніякіх строгіх правілаў у складанні букетаў яна не прытрымліваецца. Умелыя рукі, падыход майстра, наяўнасць кветкавага матэрыялу – вось і ўвесь сакрэт!
