Мнения

Уже не раз приходилось писать об интернет-мошенничестве. Почему приходилось? Да чтоб предупредить доверчивых граждан, которые, конечно же, есть. Иначе не было бы тех самых интернет-мошенников.

Водпуск – гэта той час, калі ты можаш спыніцца і пераасэнсаваць сваё жыццё. Як кажуць, расставіць прыярытэты. Для гэтага неабавязкова з’язджаць кудысьці за тры-дзевяць зямель – адпачыць ад будзённых клопатаў можна і не пакідаючы межы роднага краю. 

Памятаеце гэтыя словы? Апошнім часам заўважаю, што многія з нас могуць з запалам падпяваць вадзяніку з мультфільма, нават не задумваючыся над сэнсам выказаных слоў.

Вось напісала загаловак і падумала: судзячы па аповедах слонімскіх калег, іх родны горад рыхтуецца сустрэць свята беларускага друкаванага слова вельмі старанна і зробіць гэта найлепшым чынам.

Теперь те времена называют «совковыми». Некоторые их критикуют и говорят, как плохо тогда жилось. Конечно, было всякое. Но люди, жившие в ту эпоху, вспоминают ее не с точки зрения политики, а просто как часть своей жизни, причем значимую. А судить, как тогда жилось?

Нядаўна ў размове са мной старшыня Бердаўскага сельскага Савета Галіна Суботка расказала пра такі выпадак.

Новы вулічны тэрмометр, прывезены дачкой, ужо колькі дзён ляжаў без прымянення. Зразумела, каб даведацца аб надвор’і, неабавязкова мець знадворны фіксатар тэмпературы – Інтэрнэт дасць не менш дакладную інфармацыю.

Колькі разоў лавіла сябе на думцы, што ранкам, зачыняючы дзверы кватэры, адчуваеш: наперадзе цэлы дзень, і ён будзе цягнуцца доўга. А вечарам, прыходзячы дамоў, думаеш: здаецца, толькі што выходзіла на работу – і калі той дзень прайшоў?..

Першы месяц новага года прайшоў. Пачаўся люты. Здаецца, яшчэ ўчора мы рыхтаваліся да навагодніх святаў, будавалі планы, слалі віншаванні сябрам… А на календары так хутка змяняюцца дні! У большасці сваёй яны напоўненыя будзённымі справамі, не так часта надараюцца ў жыцці святы. Хаця, на мой погляд, іх адчуванне, падрыхтоўка зусім не горш, чым сам святочны дзень. Ва ўсялякім разе яны напаўняюць жыццё асаблівым зместам.

Из детства помню, как 31 декабря почтальон приносил в наш дом посылку. Посылка была адресована моей бабушке Маше, а на обратном адресе значился город Москва. «Володя не забывает обо мне», – говорила, улыбаясь, бабушка. Ящик торжественно вскрывался.